اوایل ورود به   سامانه ، وقتی  بین کوچه های فضای مجازی و وبلاگ های دوستان رفت و آمد داشتم به راحتی می شد عمیق نبودن فعالیت ها را درک کرد مخصوصا روزهای خاص مثل اعیاد و شهادات. از همان ابتدا تصمیم گرفتم کمی متفاوت تر و مسئولانه تر کار کنم،  مخصوصا در مناسبت ها. در این چند سال هرگز مطلبی بدون مطالعه و بررسی و دیدن از همان منبعی که ذکر می شود، انتشار ندادم هر چند گهگاهی دیگرانی  نام وبلاگم را تقلید از مجله و کتابی که از وجود خارجی اش اطلاعی نداشتم نسبت می دهند و بعضی مطالب مشابه را از وبلاگ های دیگر و بعضی ایده ها مثل همراهی با کاروان کربلا را  تقلید از وبلا گ بعضی مسئولین، اما صادقانه  همه اتفاقی بوده و تشابه ایده . این که در این چند سال در این هدف  موفق بوده ام یا نه را باید از مسئولینی که محتوای وبلاگ ها را بررسی می کنند و درست به همین نتیجه رسیده اند و مخاطبین و بازدید کنندگان سوال نمود. امروز هم از همان روزهای به یاد ماندنی بود. از شب قبل دغدغه یک مطلب متفاوت داشتم. فکر می کردم اما به نتیجه ای نرسیدم. اول سری زدم به اطلاعاتم. یادم نمی آمد نکته خاصی در کتاب سیره دیده باشم که معمولا در نقل های مختلف از روزنامه ها و وبلا گ ها و تلویزیون و سخنرانی ها  متداول نباشد. بازهم سراغ کتاب رفتم، از اوضاع و حضور حضرت در کربلا سخن رفته بود، حاکمان وقت، اوضاع سیاسی و اجتماعی، از صحیفه سجادیه، از شبهه امام بیمار ، از کانون فرهنگی امام در برده خریدن و تربیت و آزاد کردن، و … به نظرم تکرار آمد، هر چند بنا در بعضی مسائل تکرار است و تکرار همه جا مذموم نیست. یاد کتاب رساله حقوق امام سجاد علیه السلام  افتادم دیدم تکرار سال گذشته است، رفتم سراغ زیارت حضرت، دیدم حضرت زیارت مخصوصه ای جز زیارت  ائمه بقیع نداشتند،  حدیث نقل کنم، روش تکراری است، خلاصه امشب در حال جستجوی بین  کتاب های عقیدتی اخلاقی کتابخانه ام،  دستم خورد به یک کتاب  فراموش شده، کتاب  افتاد، آشنا به نظر نمی رسید،  به خاطر قطعش که کمی بزرگتر از جیبی بود بین کتاب ها قرار گرفته بود و دیده نمی شد،  آن را از روی زمین برداشتم، صفحه باز شده را مرور کردم؛  نوشته بود:
«خدايا تو خود در قرآن فرمودى كه از كسى‏ كه به ما ستم روا داشته‏ گذشت كنيم،و ما بر خود ستم ورزيديم، پس از ما درگذر،كه حضرتت به گذشت از ما،شايسته تر از ماست،و هم فرمان دادى كه فقيرى را دست خالى از در خانه‏ هايمان نرانيم،و من اكنون به گدايى از تو به درگاهت آمدم،پس مرا جز با روا شدن حاجتم باز نگردان و نيز به نيكى درباره‏ بردگانمان امر فرمودى،و هم اينك ما بردگان توييم، پس ما را از آتش دوزخ برهان..»
نگرش جالب و نوی به نظر می رسید.  چه محتوای عظیمی داشت. تا  به حال  چنین دعایی  نخوانده بودم،  از سر کنجکاوی ، برای دیدن نام کتاب ، صفحه را بستم،   با تعجب  از حرفی که در ذهنم مرور کرده بود م دیدم روی جلد کتابچه  نوشته بود «دعای ابوحمزه ثمالی» .   وقتی به مفاتیح  و چند سرچ از سایت های معتبر مراجعه کردم ؛  دیدم  نوشته:  دعای امام سجاد علیه السلام در تمام سحرهای ماه مبارک رمضان به نقل از ابوحمزه ثمالی از اصحاب خاص حضرت!