هارون الرشید در بغداد مسجدی ساخته بود و نام خود بر آن نوشته بود.

بهلول از او پرسید چه ساخته ای؟ گفت: خانه خدا بنا کرده ام.

گفت: امر کن تا به جای نام تو نام مرا بنوسند.

خلیفه به خشم آمد و گفت: مسجد را من ساخته ام و نام تو را بنویسم؟!

بهلول گفت: هارون! پس چرا می گویی خانه خدا؟

خلیفه گفت: پس چه بگویم؟ گفت بگو خانه خودم!

حکایت و حکمت2/ حسین دیلمی/ ص 25

ماهیمون  هی می خواست یه چیزی بهم بگه
تا دهنشو وا می کرد آب می رفت تو دهنش
نمی تونست بگه. دست کردم تو آکواریوم درش آوردم.
شروع کرد از خوشحالی بالا پایین پریدن.
دلم نیومد دوباره بندازمش اون تو
این قده بالا پایین پرید خسته شد خوابید.
دیدم بهترین موقع است  که تا خوابه بندازمش تو آب
ولی الان چند ساعته بیدار نشده
یعنی فکر کنم بیدار شده دیده انداختمش اون تو قهر کرده
خودش زده به خواب

این داستان رفتار  بعضی از آدم هایی است که کنار ما هستند.
شاید دوستمون دارند، دوستشون داریم
ولی ما رو نمی فهمند و فقط تو دنیا و افکار خودشون بهترین رفتار با ما دارند
و شاید هم ما اینگونه باشیم …

شخصی در راه به نابینایی برخورد. به جای آن که دست او بگیرد هوس کرد سر به سر او بگذارد.

جلو آمد و گفت:ای مرد کور آیا شنیده ای وعاظ در بالای منبرها می گویند

هرگاه خداوند نعمتی را از کسی بگیرد بهتر از آن را به او عطا می کند.

بگو بدانم خدا به جای چشم به تو چه داده؟کور گفت:

چه نعمتی بهتر از این که چشم ندارم قیافه منحوس امثال تو را ببینم!

آن شخص بسیار شرمنده شد و رفت.

حکایت و حکمت2/ حسین دیلمی/ ص 36

دستمال کاغذی به اشک گفت :
قطره قطره ات طلاست
یک کم از طلای خود، حراج میکنی ؟
عاشقم
با من ازدواج میکنی ؟
اشک گفت :
ازدواج اشک و دستمال کاغذی
تو چه قدر ساده ای
خوش خیال کاغذی !
توی ازدواج ما
تو مچاله می شوی
چرک میشوی و تکه ای زباله می شوی ..

عرفان نظرآهاری

ابراهیم ادهم گفت: از کنار چوپانی می گذشتم به او گفتم آب یا شیری نداری به من دهی؟

گفت کدام را بیش تر خوش داری؟ گفتم: آب.

با عصای خود به سنگ سختی که هیچ شکافی نداشت زد، آب از آن جوشید، از آن نوشیدم.

از برف خنک تر و از عسل شیرین تر بود. در حیرت فرو رفتم.

چوپان گفت: ابراهیم! تعجب مکن. اگر بنده مولایش را اطاعت کند همه چیز به فر مانش درآید.

حکایت و حکمت2/ حسین دیلمی/ ص 14

گفتم به کام وصلت خواهم رسید روزی

گفتا درست بنگر شاید رسیده باشی!