الهی

عارف را با عرفان چه کار،

عاشق معشوق بیند نه این و آن

الهی نامه/ آیت الله حسن زاده آملی/ص 18

امام حسن علیه السلام پس از حمد و سپاس خدا و فرستادن صلوات بر محمد و آل او فرمود:

هر که مرا می شناسد، می شناسد و هر که مرا نمی شناسد، بداند

من حسن فرزند پیامبر خدا، فرزند پیامبر بشارتگر و هشدار دهنده، فرزند برگزیده به رسالت هستم.

منم فرزند آن کس که فرشتگان بر او صلوات می فرستند، منم فرزند آن کس که امت در سایه او شرافت

یافتند، منم فرزند آن کس که جبرئیل از جانب خدا برای او سفیر بود، منم فرزند آن کس که به رحمت بر

جهانیان مبعوث شد … منم فرزند آنان که

خداوند، پلیدی را از ایشان دور ساخت و خوب پاکیزه و پاکشان نموده است.

پس معاویه گفت: ای حسن به گمانم هنوز دلت خلافت می خواهد؟

امام حسن علیه السلام فرمود:

وای بر تو ای معاویه! همانا خلافت حق کسی است که

به روش پیامبر خدا صلی الله علیه و آله و سلم رفتار نماید و به طاعت خدا پردازد،

به جان خودم سوگند که ما نشانه های هدایت و چراغ های  تقواییم.

ولی تو ای معاویه! از افرادی هستی که سنت های پیامبر خدا را تباه ساختند و بدعت ها را احیا نمودند

وبندگان خدا را به بردگی خویش در آوردند و دین خدا را بازیچه خود نمودند؛ موقعیتی که به دست آوردی

از بین رفتنی است و زندگی اندکی نمایی و عقوبت همیشگی آن را به دنبال داری….

تحف العقول/ ترجمه صادق حسن زاده/ ص 403

عطای پروردگار تو از کسی منع نشده است(20 اسراء)

همین بس که پروردگار تو به گناهان بندگانش آگاه است(17 اسراء)

الله پروردگار من است و هیچ کس را شریک پروردگار خود نمی سازم(46 کهف)

اگر نیکی کنید به خود نیکی کرده اید و اگر بدی کنید به خود بد کرده اید(7 اسراء)

پروردگارتان بهتر می داند که در باطن شما چیست(25 اسراء)

همانا گوش، چشم  ، دل از همه آنها بازخواست خواهد شد(36 اسراء)

نیکی های ماندگار ثوابش نزد پروردگار تو بهتر و امید بخش تر است(46 کهف)

پس

به بندگان من بگو سخنی را که بهتر است بگویند(53 اسراء)

انتخاب و ترتیب آیات سلیقه ای است.

مریدی گفت پیر را: چه کنم کز خلایق به رنج اندرم از بس که به زیارت من همی آیند و اوقات مرا از تردّد ایشان تشویش می باشد. گفت: هر چه درویشانند مر ایشان را وامی بده و آنچه توانگرانند از ایشان چیزی بخواه که دیگر یکی گِرد تو نگردد.

گر گدا پیشرو لشکر بود                      کافر از بیم توقع برود تا در چین

چه کنم کز… = چه کار کنم که از مردم در رنجم         تردد= رفت و آمد        تشویش= آشفته پریشان

گزیده گلستان سعدی/ سید اکبر میر جعفری/ ص 93

الهی

هر که را  می بینم با خود است

مرا با خودت دار!

الهی نامه/آیت الله حسن زاده آملی/ ص 40

وقتی که روح انسان به عالم دیگر رفت،

می فهمد این همه تشریفات در دنیا لازم نبود.

جرعه وصال/ چکیده ای از اندیشه های آیت الله بهجت/ ص 110