نمای اتاق دیدنی بود.  فرشی از کتاب و کاغذ پهن و من هم بسان  غواصان مروارید  در حال  شنا و جستجو. به خیلی از کتاب ها مراجعه کردم اما هیچکدام دلخواهم نبود.  هر چه بیشتر جستجو می کردم کمتر به نتیجه می رسیدم.   رو برو شدن با این صحنه ها برای مادرم عادی شده،  اما این بار مثل وحشت زده ها رو به من کرد و گفت: …. این چه وضعی است؟!  چرا این همه کتاب روی زمین پخش است؟ جمع کن مادر. گفتم نمی شود باید همه را دوباره بررسی کنم شاید این بار بهتر به نظر رسید.  مادرم گفت: حالا دنبال چه می گردی؟ گفتم: دنبال یک آرزو. مادرم خندید و گفت داخل کتاب ها برای خودت دنبال آرزو می گردی؟ خوب چرا یک آرزو،  خدا کریم است  هزار آرزو داشته باش. گفتم :  مادر برای خودم نیست  برای  همراهان وبلاگم است باید مختصر باشد. خندید و گفت دست بردار دختر تو هم مثل خیلی ها از جایی مطلبی  چیزی کپی کن . اصلا  مگر تو  بازدید کنند گانت  را می شناسی؟ گفتم نه هیچکدام را. فقط  بعضی ها که نظر می گذارند آن هم با اسم وبلاگشان و گاهی اسم و فامیلشان. نگاهم کرد  و بدون جواب و سکوت معناداری ا ز اتاق خارج شد. برای برگشتن به کتاب ها باید مرور می کردم. چه می خواهم؟ یک آرزو می خواهم که  هر چند یک آرزو است اما وقتی امشب، تنها شب آرزوهای سال به خدا گفتم ، و در وبلاگ انتشار دادم  بشود آرزوی همه یا همه آرزوهایم.  ناگهان به ذهنم رسید نیازها را بررسی کنم ببینم به جایی می رسم. خوب خیلی ها بچه مریض دارند و عزیزان بیمار پس بعضی ها مریض دارند؛  بعضی ها خانه ندارند، نان شب ندارند، پول جهیزیه ندارند، پول تشکیل زندگی و … پس خیلی ها  مشکل اقتصادی دارند؛  خیلی ها کار ندارند، خیلی ها گرفتار اعتیاد و فیلم و سایت و روابط نادرست و … هستند پس بعضی ها مشکل فرهنگی دارند،  خیلی ها پشت کنکورند و امتحان و درس و کتاب و … پس بعضی ها مشکل تحصیلی دارند، بعضی ها رفتارشان اذیت کننده است، غیبت می کنند، تهمت می زنند، نماز یکی در میان می خوانند، قناعت ندارند، حریصند، خسیسند ، به حرام خوری عادت کرده اند، حسودند و … پس خیلی ها مشکل اخلاقی دارند،  خیلی ها گرفتار دسته و گروه و خط و … هستند پس  این ها هم مشکل سیاسی دارند، خیلی ها نگران آینده  دنیایشان هستند و بعضی ها نگران آخرت و قبر و قیامت و شاید چند نفری هم نگران غیبت امام زمان و ظهورو … وای چقدر تنوع. هر آرزویی یک گروه را شامل می شد اما همه اینها هم وطنان و هم کیشان منند فرقی نداشت، به چه حسابی بعضی را فراموش کنم. خوب که فکر کردم دیدم اصلا کتاب و جستجو نمی خواست. خیلی ساده بود . می شد آرزویی داشت که  با داشتنش به خیلی بالاتر از این ها  به شکل یک آرزوی برآورده شده نگاه کرد. در این شب آرزوها ،  در ماه خدا ،  با همه وجود آرزو می کنم همیشه، در پناه  خدا باشی !!!