عجب موجود قدرتمندي است اين ويروس سرماخوردگي ديده نمي شود اما انسان به اين بزرگي را  اسير خود مي كند. سرفه ها و عطسه ها و گيجي و … يك طرف مزاحمت و ممانعتش  براي انجام كار و شركت در مراسمات عمومي و قرنطينه شدنش يك طرف.  ولي مجبور بودم كارهاي به هم رسيده ام را انجام دهم و فرصت استراحت نداشتم . خانم دكتر هم كه فقط ادعا كرد يك سرماخوردگي ساده است و به چند بسته قرص ادلت كلد ساده بسنده. گاهي به مزاح با آن صداي گرفته كه هر تلفني را جواب مي دهم مي گويد ببخشيد نمي دانستم خوابيد( آن هم  ساعت 10 و 11 صبح  و آبرويم را مي برد ) به مادرم  مي گفتم شايد دكتر علاجي نداشته اين ها را نوشته كه دلم خوش باشد يا شايد تعجب كرده چرا زنده ام. قرص ها را گذاشتم كنار مانيتور گفتم چون كارم با سيستم زياد است يادآوري شود و درمان ناقص نماند؟! گاهي از كنار سيستم رد مي شدم نگاهم به بسته قرص مي افتاد بدون نگاه به ساعت و با اين تصور كه قرصم را نخورده ام  قرصي مي خوردم. يك بار هم ديدم بسته دست نخورده است. گفتم مگر نخورده بودم حال بدم گفت نه  و قرص ديگري خوردم. هنوز ساعت نوبت دوم قرص نشده بود كه رفتم كتاب كنار مانيتور را بردارم ديدم از بسته دوم هم چند تايي نوش جان كرده ام.  خنديدم. واقعا حالم خوب نبود.  خوب بود قرص سرماخوردگي معمولي بود و الا اگر قرص خاصي بود الان با چند قرص اضافي شايد مهمان اموات بودم. حكايت ماست و گناهانمان. فراموشش كه كرديم دوباره همان را تكرار مي كنيم. خودمان هم متوجه نيستيم. از درون آلوده ايم. بعضي پليدي ها  عجيب خطرناك است  مجبورت مي كند قرص هاي خاصي  مصرف كني.  قرص هايي كه  خوبي هايت توان مبارزه با  چند تاي آن  را آن هم همزمان ندارد. دوزش كه از حدي بالاتر رفت كشنده است. شايد نميريم اما كما حداقلش است. كمايي كه دلت   از كار مي افتد  و خدايت را فراموش مي كني. حواست به ويروس ها باشد. در تو رشد كردند خود به خود سراغ قرص ها مي روي. شايد اين بار فرصتي براي  مبارزه  نباشد!