نقل شده است اول چیزی که از حکمت لقمان آشکار شد آن بود که

هنگامی که به شبانی گوسفندان اربابش اشتغال داشت، ارباب او گفت:

ای لقمان! گوسفندی را بکش و پاکیزه ترین عضو او را برای من بیاور.

پس گوسفندی را سر برید و زبان و دل او را نزد ارباب آورد.

ارباب گفت:  گوسفند دیگری را بکش و پلیدترین عضوش را برایم بیاور

پس گوسفند دیگری سر برید و این بار هم زبان و دل گوسفند را برای او آورد

ارباب تعجب کرد و پرسید: راز این مطلب چیست؟

گفت: هیچ چیز پاکیزه تر از دل و زبان نیست اگر آن دو پاک باشند و

هیچ چیز از آن دو پلیدتر نیست اگر آن دو ناپاک باشند.

قصه ها و حکمت های لقمان حکیم/ علامه مجلسی/ ص 69 و 70