خدا را به بندگان لطف و محبت بسیار است(19 شوری)

اگر خدا روزی بندگان را وسیع و فراوان کند در روی زمین ظلم و طغیان بسیار کنند لیکن به اندازه ای که بخواهد(و صلاح بداند) نازل می گرداند که خدا به احوال بندگانش آگاه و بیناست(27 شوری)

آدمی به دعا دایم تمنای خیر می کند و هرگز خستگی و سیری ندارد ولیکن اگر شر و آسیبی رسد (از رحمت الهی ) زود مایوس و ناامید می گردد(49 فصلت)

آنچه از رنج و مصائب به شما می رسد دست(اعمال زشت) خود شماست در صورتی که خدا بسیاری از اعمال بد را عفو می کند(30 شوری)

و قرآن برای تو و (مومنان) قومت شرف و نام بلندی است و البته امت را باز می پرسند(که با قرآن چه کردید؟)(44 زخرف)

و هر که از یاد خدا(و حکم قرآن) رخ بتابد شیطانی را بر او برانگیزیم تا یار و همنشین دایم وی باشد(36 زخرف)

آن مردم هیچ تو را در برابر(عذاب) خدا به کار نیاید و ستمکاران عالم به نفع خود در ظلم و ستم دوستدار و مددکار یکدیگرند و خدا دوستدار و مددکار متقیان است(19 جاثیه)

در آن روز(دوستان) همه با یکدیگر دشمند جز متقیان(67 زخرف)

پس

گمان می کنند که سخنان سری و پنهان که در گوش هم می گویند نمی شنویم؟ بلی می شنویم و رسولان ما (فرشتگان) همان دم آن را می نویسند(80 زخرف)

انتخاب و ترتیب آیات سلیقه ای است.