وقتی آمد از دیدنش خوشحال شدم. خیلی وقت بود به منزل ما نیامده بودند. با اینکه میانسال است اما آداب همسایه داری را فراموش نکرده و هرچند خیلی دورتر از ما زندگی می کند و ما به او سر نمی زنیم، هر چند وقت یکبار احوالی از ما می پرسد.  همیشه سر زده می آید.   بساط پایان نامه نویسی پهن و شاید نزدیک 20 کتاب اطرافم بود. کامپیوتر روشن و قلم و کاغذ و…  کنار کتاب ها پخش و  از صبح موفق نشده بودم یک پاراگراف هم بنویسم. بچه هایش خیلی اهل درس و مدرسه نیستند. خودش هم فکر کنم تا اول و دوم راهنمایی بیشتر درس نخوانده. کمی که نشست و احوالپرسی ها تمام شد زبان گشود به حرف هایی مثل چه فایده ای دارد این درس خواندن ها، چقدر دختر ها این لیسانس ها را گرفتند و ته خانه ها نشسته اند، تو هم این که تمام شد دیگر ادامه نده و خلاصه … هیچ وقت از گوشه و کنایه و زخم زبان این قدر ناراحت نمی شدم چون همیشه درک می کردم که هر کسی اندازه سطح فکر و فهم و خدا ترسی اش  صحبت می کند. هر چند بار اولش نبود اما این بار چون درگیر پایان نامه نویسی و مشکلاتش و فرصت کوتاه برای دفاع و مصاحبه ارشد بودم خیلی ناراحت شدم. می خواستم برایش توضیح بدهم کسی برای  کار و منفعت درس نمی خواند این ها همه اش برای … اندکی تامل کردم و بعد هم  مثل همیشه سکوت . وقتی رفت اندکی مشکلات طلاب و دانشجویان شهرستان را ورق زدم از امکانات ، کتابخانه هایی که قیمت  بعضی کتاب هایش  2 ریال هم هست، منابع دست اول که پیدا نمی شود، در بعضی موضوعات اصلا کتابی یافت نمی شود، کتاب های مرجع و فرهنگ نامه که هیچ، مشکلات رفت و آمد و نبود واحد و تاکسی، نبود کامپیوتر و اینترنت در بعضی خانه ها و ….  کمبود اساتید و محدودیت مراجعات مکرر به اساتید مرد و عدم وجود اساتید خواهر و … الی ماشاء الله، باید یک هفته دنبال یک پاراگراف مطلب بوده باشی تا بتوانی مشکلاتشان را لمس کنی، از یک طرف مشکلات تحصیل و دور بودن ها و درگیر بودن هایش، از یک طرف درس خواندن ها و زحمت هایش  و از طرف دیگر زخم زبان ها و بی ارزش بودن هایش، چقدر غریبند بعضی این جوان های ما و چقدر بی رحمند بعضی و یا بهتر است بگویم  اکثر این زبان هایمان، با زبانی که می شود ذکر خدا گفت و دلی شاد کرد، می رنجانیم و دل می شکنیم و نمی دانیم این هنر نیست و شجاعت که جوان را نا امید کنیم و انگیزه هایش را زیر سوال ببریم. گاهی  لازم است نگران باشیم و جوابی هم برای خدا بیابیم . محض رضای خدا در این ماه رمضان مواظب زبانت باش و کمی مهربان.