يا آن كسى كه شما را روزى مى ‏دهد اگر روزيش را باز دارد (چه كسى مى‏ تواند نياز شما را تامين كند) ولى آنها در سركشى و فرار از حقيقت لجاجت مى‏ ورزند(سوره  ملک آیه بیست و یکم)(1)

نکات کلیدی:

*«عتو» به معنای استکبار و تجاوز از حق و «نفور» به معنای اظهار تنفر و گریز از حق است.(2) «لجّ و لجاجت»عناد ورزيدن در دشمنى و اصرار كردن بر عناد و پرداختن به كارى است كه از آن بازداشته شده ‏اند(4)

* تنها خداوند روزی رسان است. هم در دنیا روزی می دهد«خلقکم ثم رزقکم »(روم آیه 20) و هم در برزخ روزی می دهد «بل احیاء عند ربهم یرزقون» (آل عمران آیه 169) و هم در قیامت روزی می دهد«یرزقون فیها بغیر حساب»(غافر آیه 40)(2)

*هر گاه خداوند  به آسمان دستور دهد نبارد، و زمين ها گياهى نروياند، و يا آفات مختلف نباتى محصولات را نابود كنند، چه كسى توانايى دارد غذايى در اختيار شما بگذارد؟ و يا اگر روزي هاى معنوى و وحى آسمانى از شما قطع كند چه كسى توانايى راهنمايى شما را دارد؟ (1)

 *” بَلْ لَجُّوا فِي عُتُوٍّ وَ نُفُورٍ"، يعنى حق براى آنان روشن شده ولى در برابر آن خاضع نمى ‏شوند تا تصديقش كنند، و آن گاه پيرويش نمايند، بلكه در دور شدن از حق و نفرت از آن هم چنان ادامه داده، و بيشتر جلو مى ‏روند(3)

لحظه ای درنگ:

 لجاجت و خيره‏ سرى، حجابى است در برابر درك و شعور آدمی (1).

(1)تفسیر نمونه/ آیت الله مکارم و جمعی نویسندگان/ ج24/ صص 346

(2) تفسیر نور/ محسن قرائتی/ ج 10/ ص158

(3)تفسیر المیزان/ علامه طباطبایی/ج19/ صص603

(4)تفسیر هدایت/ جمعی از مترجمان/ ج 16/ ص 179