پس آيا كسى كه با صورت روى زمين مى‏ خزد هدايت يافته ‏تر است و يا آن كس كه استوار و راست قامت در صراط مستقيم گام برمى‏ دارد (سوره ملک آیه بیست و دوم)(1)

نکات کلیدی:

 * «مکب» به معنای کسی است که به صورت افتاده باشد(4) و «سوىّ» به كسى گويند كه با تمامى حواس و امكانات و عقل خود گام بر مى‏ دارد و به پيش مى ‏رود(3)

*در اينجا افراد بى‏ ايمان و ظالمان لجوج مغرور، به كسى تشبيه شده ‏ا ند كه از جاده‏اى ناهموار و پرپيچ و خم، مى‏ گذرد، در حالى كه به رو افتاده، و با دست و پا، يا به سينه حركت مى‏ كند، نه راه را به درستى مى‏ بيند، و نه قادر بر كنترل خويشتن است، نه از موانع با خبر است و نه سرعتى دارد؟ كمى راه مى‏ رود و درمانده مى‏ شود. ولى مؤمنان را به افراد راست‏ قامتى تشبيه مى ‏كند كه از جاده‏اى هموار و صاف مستقيم با سرعت و قدرت و آگاهى تمام، به راحتى پيش مى‏ رود(2)

* مثل آورده شده در آيه، مثلى است براى عموم، حال هر كافر جاهل و لجوج را كه به جهل خود ادامه مى‏ دهد، و حال هر مؤمن طالب بصيرت و جوياى حق را ممثل مى ‏سازد(1)

 لحظه ای درنگ:

راه اسلام هموار و مستقیم و دارای مقصدی روشن است و اگر امت اسلامی بر این راه رود راست قامت و سر افراز است(4)

(1) تفسیر المیزان/ علامه طباطبایی/ج19/ صص604

(2)تفسیر نمونه/ آیت الله مکارم و جمعی نویسندگان/ ج24/ ص 349

(3)تفسیر هدایت/ جمعی از مترجمان/ ج 16/ ص180

(4) تفسیر نور/ محسن قرائتی/ ج 10/ ص160