گریه زبان کودک بی زبان است، آنچه خواهد از گریه تحصیل  می کند

از کودکی راه کسب را به ما یاد داده ای

قابل کاهل را از کامل مکمل چه حاصل؟

الهی نامه آیت الله حسن زاده آملی/ ص 17

از دیده خون دل همه بر روی ما رود

بر روی ما ز دیده چه گویم چه‌ها رود

ما در درون سینه هوایی نهفته‌ایم

بر باد اگر رود دل ما زان هوا رود

سیل است آب دیده و هر کس که بگذرد

گر خود دلش ز سنگ بود هم ز جا رود

ما را به آب دیده شب و روز ماجراست

زان رهگذر که بر سر کویش چرا رود

روزی دهقانی به دبیرستانی  که پسرش در آنجا درس می خواندرفت .

دانش آموزان را در آزمایشگاه سرگرم کار دید از آنها پرسید که چه می کنند.

دانش آموزان گفتند مشغول کشف مایعی هستند که همه مواد را در خود حل می کند.

دهقان گفت: فکر خوبی است اما وقتی این مایع را کشف کردید آن را کجا نگه می دارید؟

گلپونه/ نجفعلی مهاجر/ ص 29

ناموس عشق و رونق عشاق می برند

عیب جوان و سرزنش پیر می کنند

ما از برون در شده معزور صد فریب

تا خود درون پرده چه تدبیر می کنند

تشویش وقت پیر مغان می دهند باز

این سالکان نگر که چه با پیر می کنند!

امام حسن علیه السلام به شهادت تاریخ فردی بسیار شجاع و با شهامت بود. او در راه پیشرفت اسلام از هیچگونه جانبازی دریغ نمی ورزید. آن حضرت در جنگ جمل در خط مقدم می جنگید. در جنگ صفین نیز همراه برادرش حسین بن علی علیه السلام در راه حق بسیار جانبازی نمود.

هرگز در بیان حق و دفاع از حریم اسلام نرمش نشان نمی داد. او علنا از اعمال ضد اسلامی معاویه انتقاد می کرد. مناظرات و احتجاجات مهیج و کوبنده آن حضرت با معاویه و مزدوران و طرفداران او نظیر عمرو عاص، عتبه بن ابی سفیان، ولید بن عقبه، مغیره بن شعبه و مروان حکم شاهد ایم معنا است.

وقتی معاویه برای تثبیت موقعیت خود و وانمود به اطاعت و پیروی آن حضرت از خود که در راه مدینه بود پیام داد که شورش حوثره را سرکوب کند حضرت به پیام او پاسخ داد که «من برای حفظ جان مسلمانان دست از سر تو برداشتم و این معنا موجب نمی شود که از جانب تو با دیگران بجنگم. اگر قرار به جنگ باشد پیش از هرکس باید با تو بجنگم که مبارزه با تو از جنگ با خوارج لازم تر است.»

مورخان و دانشمندان در شرح زندگانی پر افتخار امام حسن علیه السلام بخشش بی سابقه و انفاق بسیار بزرگ و بی نظیری ثبت کرده اند که در تاریخچه زندگانی هیچ کدام از بزرگان به چشم نمی خورد. سیوطی در تاریخ الخلفا می نویسد «حضرت مجتبی علیه السلام در طول عمر خود دو بار تمام اموال خود را در راه خدا خرج کرد وسه بار ثروت خود را به دو نیم تقسیم کرده و نصف آن را برای خود نگه داشت و نصف دیگر را در راه خدا بخشید.»

سیره پیشوایان- مهدی پیشوایی - خلاصه صفحات 90 تا 96

امام حسن مجتبی علیه السلام در پاسخ شخصی که به صلح آن حضرت اعتراض کرد انگشت روی این حقایق تلخ گذاشته و عوامل و موجبات اقدام خود را چنین بیان نمود:

«من به این علت حکومت و زمامداری را به معاویه واگذار کردم که

اعوان و یارانی برای جنگ با وی نداشتم.

اگر یارانی داشتم شبانه روز با او می جنگیدم تا کار یکسره شود.

من کوفیان را خوب می شناسم و بارها آنها را امتحان کرده ام.

آنها مردمان فاسدی هستند که اصلاح نخواهند شد،

نه وفادارند ، نه به تعهدات و پیمان های خود پایبندند و نه دو نفر با هم موافقند.

بر حسب ظاهر به ما اظهار اطاعت و علاقه می کنند ولی عملا با دشمنان ما همراهند»

سیره پیشوایان/ مهدی پیشوایی/ صص 110 و 111