یکی از ملوک بی انصاف، پارسایی را پرسید: از عبادت ها کدام فاضل تر است؟

گفت: تو را خواب نیمروز تا در آن یک نفس، خلق را نیازاری

ملوک= جمع ملک، پادشاهان ،  پارسا= پرهیزکار،  فاضل= برتر، یک نفس: یک لحظه

گزیده گلستان سعدی/ سیداکبر میر جعفری/ص 37

کارنامه‌ام
پر از تقلب و گناه
خط خطی سیاه
هیچ وقت درسخوان نبوده‌ام ولی
در شب تولدت
مثل کاج
توی طاق نصرت محله کار کرده‌ام
شاخه‌های خشک داربست را
بهار کرده‌ام
*
راستی دو روز قبل
سرزده به خانه‌ی دل امید - همکلاسی‌ام - سر زدی
ولی چرا
به خانه‌ی حقیر قلب من نیامدی؟
رد شدم، قبول
ولی به من بگو
کی به من اجازه‌ی عبور می‌دهی؟
راستی اگر ببینمت
به من هر چه خواستم می‌دهی؟
کارنامه‌ی مرا
دست راستم می‌دهی؟
نا امید نیستم ولی به خاطر خدا
از کنار نمره‌های زیر ده عبور کن!
ای عصاره گل محمدی!
فصل امتحان سخت ما ظهور کن !

————————-

انتخاب شعر: هدیه از خانم طلبه

پادشاهی پارسایی را دید گفت: هیچت از ما یاد آید؟

گفت: بلی، وقتی که خدا را فراموش می کنم

هر سو دَوَد آن کش ز در خویش براند

و آن را که بخواند به در کس ندواند

کش= که او را

گزیده گلستان سعدی/ سید اکبر  میر جعفری/ ص 81

چل سال رنج و غصه کشیدیم و عاقبت

تدبیر ما به دست شراب دو ساله بود

هر کو نکاشت مهر و ز خوبی گلی نچید

در رهگذار باد نگهبان لاله بود

پارسایی را دیدم بر کنار دریا که زخم پلنگ داشت و به هیچ دارو به نمی شد.

مدت ها در آن رنجور بود و شکر خدای عزوجل، علی الدوام گفتی.

پرسیدندش که شکر چه می گویی؟

گفت شکر آنکه به مصیبتی گرفتارم نه به معصیتی

زخم پلنگ= زخمی که از حمله پلنگ ایجاد شده باشد؛  علی الدوام= بی وقفه؛

مصیبت= گرفتاری، رنج، بلا؛  معصیت= گناه

گزیده گلستان سعدی، سید اکبر میر جعفری، ص 80

یکی را از علما پرسیدند که: یکی با ماهرویی است در خلوت نشسته و درها بسته

و رقیبان خفته و نفس طالب و شهوت غالب.

هیچ باشد که به قوت پرهیزکاری از او به سلامت بماند؟

گفت: اگر از مهرویان به سلامت بماند، از زبان بدگویان نماند.

شاید پس کار خویشتن بنشستن

لیکن نتوان زبان مردم بستن

گزیده گلستان سعدی/ سید اکبر میر جعفری / ص 122