پس از کوچ از اتاق و استقرار در هال به شیوه علمای قدیم، ملت به میز آخوندی ما هم رحم نکردند و اصرار پی اصرار، که سفره هفت سین ، باید  روی میز عمه  و درست همان محلی که حیطه حکومتی مشخص شده بود، مستقر شود. من مانده بودم و لپ تاپی روی زمین و دست و بالی که گاهی با میز برخورد می کرد و ماهی بیچاره داخل تنگ  را  با هفت ریشتر لرزش  مواجه می نمود. قرار بر آن شد که چون سفره و میز در محدوده حکومتی بنده مستقر شده است ، جهت موافقت  با این تحمیل، سیر از سفره هفت سین حذف شود. به میزانی به بوی سیر حساسم که نگاه به آن هم حالم را دگرگون می سازد.

خلاصه شش سین به حیات خود ادامه می داد و همه در این فکر که سین هفتم را چه انتخاب کنند که مزاحمتی برای عمه خانم که بنده باشم نداشته باشد.

روز دوم عید، مهمان خانواده خاله بودیم. جمع کاملا زنانه و همه از علایق و خرید و … صحبت می کردند. دختر خاله بیست و اندی ساله، دقت و ظرافت و سلیقه جالبی در تزیین سفره هفت سین دارد. تماشا و دقت در سفره هفت سین از امورات بنده در سکوت، در دید و بازدید هر ساله خانه خاله است. به سفره مستقر در پاسیو دقت می کردم، شا ید سین هفتم را ، از بین سین های متعدد سفره، بیابم، ناگهان نگاهم به قاب عکس شوهر خاله که هنوز یک سال از بدرود او با دنیا نمی گذشت و با ربان مشکی تزیین شده بود و لباس مشکی دختر خاله ها خشک شد. هفت سین هفتم پیدا شد، سلامتی، به ویژه سلامتی  پدر.  سینی که خیلی ها از آن غافل، و خیلی ها در حسرت آن روزگار می گذراندند. خدا را از صدق دل، بر سین هفتم شکر کردم و با خودم زمزمه که ای کاش همه سفره ها یک سین بیشتر نداشت و هیچ کجای دنیا، سفره زندگی هیچ خانواده ای از این سین محروم نباشد. 

نوشته شده توسط: صداقت دوم فروردین1395