بعد از بادی که دیشب می وزید هر چند شبیه نسیم بود ولی گرد و خاک تمام وسایل را پوشانده بود. اما اصلا متوجه آینه نبودم. سطح صیقلی آن باعث شده بود ذره های غبار به صورت یکنواخت تمام سطح آن را بپوشاند .  وقتی جای  انگشت های فاطمه را روی آینه پاک می کردم متوجه شدم  نیاز به تمیز کردن  حسابی دارد. هنوز درگیر لکه زدایی از آینه بودم که گوشی همراهم زنگ خورد ولی قبل از جواب دادن قطع شد. شماره را می شناختم تماس گرفتم. هنوز درست احوالپرسی نکرده بودم که با سوال من شروع به بد و بیراه گفتن محترمانه کرد. هر چه می توانست گله کرد و گفت که پشت سرش فلان حرف را زده ام و آن روز چه گفته ام و آن سال چه خواسته ام بگویم و … کم کم فرصت دادمن هم کلامی بگویم. هر چه می گفتم من چنین کلامی نگفته ام و یا مگر این قدر بی عقلم که اگر مشکلی بینمان بود بروم به دیگری بگویم مگر خودمان دو نفر آدم عاقل بالغ نمی توانیم مسئله را حل کنیم ؛ حالا بیا و ثابت کن که من اصلا چهار ماه است او را ندید ه ام و اگر آن سال ها از من ناراحت شدی چرا همان وقت نگفتی مثل من که می گویم.  می گفت : دوستیش را با کسی به هم نمی زند اما اگر مانع خواسته ها و منفعت هایش باشد او را کنار می زند و …  خوب  که فکر کردم از کلامم کلماتی خواسته یا نا خواسته جا به جا شده بود و طعمه ای بودم برای …

برای بیان حاکمیت های نفر سوم!  آن سوالی را که ناراحت شده بود دقت کردم فقط سوء تفاهم بود و کمی خلاصه توضیح داده بودم و یک ساعتی حرف شنیدم و گفتم ، سعی کردم توضیح دهم ولی فایده ای نداشت جدل بود باید رها می کردی به درستی رفتارش با من شک نداشت! . خیلی رنجیدم به تهمت کاری که به ندرت آن هم ناخواسته از من سر زده بود و نمی گویم عیب و ایرادی ندارم اما این مورد! گذشته از آن، همان حرفی که به خودش هم گفتم : بیش از 5 سال است همدیگر را می شناسیم هزاران مورد  مشابه وجود داشته آیا از من خطایی سر زده بود؟ توجیه هفتاد گانه کجا؟ برخورد اسلامی با سخن چین؟ قضاوت نکردن قبل از شنیدن توضیح از متهم چه؟ اینکه این همه سال ها خوب بوده ای دلیل نمی شود این مورد هم خوب باشی؛ یا  اینکه منکرمصداق ها شود و در جواب  بگوید این مورد هنوز پیش نیامده بود که خودت را نشان دهی! بصیرت است؟!  اینکه چند مورد انتقاد به و الله دوستانه ام را هنوز به دل داشت و در آب گل آلود زنده کرد شفافیت دوستانه است! اما خیلی هم بد نشد. رنجیدم اما فراموش کردم چون کنارش علت پیشرفت رذائل اخلاقی را با سلول های بدنم درک کردم .غفلت هایمان .آن قدر نگاهمان متوجه صیقلی بودن خودمان و لکه های زننده انگشت شمار روی آینه رفتار دیگران است که فراموش کرده ایم گاهی گرد و غبار سطح آینه را کاملا پوشانده  برای همین بی لکه به نظر می رسیم . اینکه  اتاقی که حضور داریم تمیز است و آنجا که نشسته ایم  و آنها که ما را می شناسند به ما می گویند صیقلی،  دلیل نمی شود خود را فراموش کنیم  و هنوز همان آینه صیقلی باشیم  و بی نیاز از دستمال و شیشه پاک کن. باد گمراهی گام به گام  شیطان مثل نسیم در کمین ماست!