الهی

تا کنون به نادانی از تو می ترسیدم

و اینک به دانایی از خودم می ترسم

خنک آن کس که وقف تو شد!

الهی نامه آیت الله حسن زاده آملی/ صص 14 و 60

خداوند دوستدار و مولای کسانی است که ایمان آوردند ولی کافران را مولایی نیست(11 محمد)

خدا ایمان را محبوب شما کرد و آن را در دل های شما آراست و انکار و نافرمانی و عصیان را منفور شما گردانید(7 حجرات)

محققا کسانی که گفتند: پروردگار ما خداست و استقامت کردند نه بیمی بر آنهاست و نه غمگین می شوند(13 احقاف)

برای هر یک از آنها برحسب آنچه کرده اند درجاتی است(19 احقاف)

کسانی که کافر شدند، مرگ بر آنها ، و [خدا] اعمالشان را نابود کرد(8 محمد)

آنها  از آنچه خدا را به خشم آورده پیروی کردند و از خرسندی اش کراهت داشتند پس[خداوند] اعمالشان را نابود کرد(28 محمد)

پس آنگاه که [رستاخیز] بر آنان در آید پند گرفتنشان را چه سود؟(18 محمد)

محمد فرستاده خداست و کسانی که با او هستند با کافران سخت گیر[و] با هم دیگر مهربانند(29 فتح)

پس سست نشوید و[کافران را] به سازش نخوانید و شما برترید خدا با شماست(35 محمد)

این شماها هستید که برای انفاق در راه خدا دعوت می شوید سپس برخی از شما بخل می ورزد و هرکس بخل ورزد فقط در حق خود بخل ورزیده (وگرنه) خدا بی نیاز است و شما نیازمندید(38 محمد)

زبان هایشان چیزی می گویند که در دل هایشان نیست آری خدا به آنچه می کنید آگاه است(11 فتح)

آیا کسانی که در دل هایشان بیماری است پنداشته اند که خدا هرگز کینه هایشان را فاش نخواهد کرد؟(29 محمد)

هیچ سخنی را بر زبان نمی آورد مگر اینکه مراقبی آماده نزد اوست(18 ق)

پس

عیب یکدیگر را به رخ نکشید و همدیگر را به لقب های زشت نخوانید. کسی از شما غیبت دیگری نکند(11 و 12 حجرات)

انتخاب و ترتیب آیات سلیقه ای است.

در انتظار رویت ما و امیدواری

در عشوه وصالت ما و خیال و خوابی

حافظ چه می نهی دل تو در خیال خوبان

کی تشنه سیر گردد از لمعه سراب!

کسی مژده  پیش انوشیروان عادل آورد و گفت :

شنیدم فلان دشمن تو را خدای عزوجل برداشت.

گفت : هیچ شنیدی که مرا بگذاشت

اگر بمرد عدو جای شادمانی نیست                  که زندگانی ما نیز جاودانی نیست

عدو= دشمن

گزیده گلستان سعدی/ سید اکبر میر جعفری/ ص 66

خدا را به بندگان لطف و محبت بسیار است(19 شوری)

اگر خدا روزی بندگان را وسیع و فراوان کند در روی زمین ظلم و طغیان بسیار کنند لیکن به اندازه ای که بخواهد(و صلاح بداند) نازل می گرداند که خدا به احوال بندگانش آگاه و بیناست(27 شوری)

آدمی به دعا دایم تمنای خیر می کند و هرگز خستگی و سیری ندارد ولیکن اگر شر و آسیبی رسد (از رحمت الهی ) زود مایوس و ناامید می گردد(49 فصلت)

آنچه از رنج و مصائب به شما می رسد دست(اعمال زشت) خود شماست در صورتی که خدا بسیاری از اعمال بد را عفو می کند(30 شوری)

و قرآن برای تو و (مومنان) قومت شرف و نام بلندی است و البته امت را باز می پرسند(که با قرآن چه کردید؟)(44 زخرف)

و هر که از یاد خدا(و حکم قرآن) رخ بتابد شیطانی را بر او برانگیزیم تا یار و همنشین دایم وی باشد(36 زخرف)

آن مردم هیچ تو را در برابر(عذاب) خدا به کار نیاید و ستمکاران عالم به نفع خود در ظلم و ستم دوستدار و مددکار یکدیگرند و خدا دوستدار و مددکار متقیان است(19 جاثیه)

در آن روز(دوستان) همه با یکدیگر دشمند جز متقیان(67 زخرف)

پس

گمان می کنند که سخنان سری و پنهان که در گوش هم می گویند نمی شنویم؟ بلی می شنویم و رسولان ما (فرشتگان) همان دم آن را می نویسند(80 زخرف)

انتخاب و ترتیب آیات سلیقه ای است.

بازرگانی را هزار دینار خسارت افتاد؛ پسر را گفت: نباید که این سخن با کسی در میان نهی.

گفت ای پدر  فرمان تو راست نگویم ولکن خواهم مرا بر فایده این مطلع گردانی که

مصلحت در نهان داشتن چیست؟

گفت تا مصیبت دو نشود: یکی نقصان مایه و دیگر شماتت همسایه

خسارت افتاد= هزار دینار ضرر کرد.    نقصان مایه= کم شدن ، کاهش سرمایه     شماتت= سرزنش

گزیده گلستان سعدی/ سید اکبر میر جعفری/ ص 115